انجام تمرينات ورزشي در آب درد ناشي از اوستئوآرتريت را كاهش مي‌دهد

دکتر متین محمدی پور

طبق آمار موسسه آرتريت، اوستئوآرتريت يكي از قديمي‌ترين و شايع‌ترين شكل آرتريت بوده و حدوداً 21 ميليون آمريكايي را مبتلا ساخته است. اين بيماري مزمن باعث شكست و از بين رفتن غضروف مفاصل مي‌شود. در نتيجه اين بيماري استخوان‌ها بر روي هم سائيده ‌شده و در نهايت منجر به سفتي، درد و كاهش حركات مفاصل مي‌شوند.

 طبق نظر سازمان Cochrane اوستئوآرتريت نسبت به ساير بيماري‌هاي ماهيچه‌اي/اسكلتي بيشترين مشكل و اختلال را در فعاليت‌هايي هم‌چون پياده روي و كوهنوردي به وجود مي‌آورد. درمان اوستئوآرتريت به طور معمول شامل تركيبي از داروها، كنترل وزن، فيزيوتراپي و انجام حركات ورزشي است. در ورزش‌هاي آبي كه به عنوان «درمان در استخر» يا «آب‌درماني» نيز شناخته مي‌شوند بيماران مهارت‌هايي از قبيل فعاليت‌هاي ايروبيك يا حركات كششي را در درون آب اجرا مي‌كنند. اين تمرينات شامل ورزش‌هاي قدرتي و محدوده وسيعي از ورزش‌هاي حركتي هستند كه در آب 90 تا 97 درجه فارنهايت انجام مي‌شود. 

سازمان Cochrane به بازبيني شش پژوهشي پرداخت كه در آن 800 بيمار مبتلا به اوستئوآرتريت حضور داشتند. 4 پژوهش در بردارنده بيماراني بود كه هم‌زمان به آرتريت ران يا زانو دچار بودند، يك پژوهش نيز شامل افرادي بود كه تنها به آرتريت ران و افراد پژوهش ديگر تنها به آرتريت زانو دچار بودند.در اين پژوهش‌ها، تعدادي از بيماران ورزش‌هاي آبي را در طول زمان‌هاي مختلف و تعداد جلسات متفاوت انجام مي‌دادند در حالي‌كه ساير بيماران يا هيچ حركت ورزشي‌اي را انجام نداده يا حركات ورزشي را در خشكي انجام مي‌دادند. بيشتر پژوهش‌ها وضعيت بيماران را پس از سه ماه ارزيابي كردند. بر اساس انجام اين تحقيقات، محققان بيان مي‌كنند كه: «در افراد مبتلا به اوستئوآرتريت ران يا زانو اگر درجه درد را بين عدد 0 تا 20 در نظر بگيريم پس از انجام حركات ورزشي در آب ميزان درد ممكن است به عدد 1 كاهش يابد. درجه عملكرد اين افراد كه بين مقياس 0 تا 68 در نظر گرفته شده است با انجام حركات ورزشي به عدد 3 افزايش مي‌يابد.»

طبق نظر محققان بر اساس شواهد موجود درد زانو يا ران افراد مبتلا به اوستئوآرتريت شايد بر اثر ورزش‌هاي آبي كاهش يابد و عملكرد آن‌ها نيز بر اثر انجام اين ورزش‌ها اندكي بهبود بخشيده شود.بر اساس اين يافته‌ها، چيزي كه بايد به آن توجه شود اين است كه استفاده از ورزش‌هاي آبي بايد به عنوان يكي از بخش‌هاي طولاني مدت برنامه‌هاي ورزشي براي بيماران مبتلا به اوستئوآرتريت در نظر گرفته شود. محققان در اين پژوهش‌ها نتوانستند مستنداتي بيابند كه آيا ورزش‌هاي آبي بر روي توانايي حركت بيماران يا سفتي اندام‌هايشان پس از جلسات درماني تاثير خواهد گذاشت يا خير. 

واندا ايوانز متخصص فيزيوتراپي در مركز درماني Kaiser Permanente مي‌گويد كه او در كلينيكش براي

درمان 80 تا90 درصد بيماران مبتلا به اوستئوآرتريت زانو و ران، از ورزش‌هاي آبي بهره مي‌گيرد و خاطر نشان مي‌سازد كه 100 درصد آن‌ها پيشرفت‌هاي خوبي را تجربه كرده‌اند.ايوانز مي‌گويد: «به طور معمول ورزش‌هاي آبي مهم‌ترين روش براي درمان بيماراني هستند كه اضافه وزن داشته و چاق هستند. اين در حالي است كه 80 درصد بيماران مراجعه كننده به كلينيك با ناراحتي اوستئوآرتريت زانو و ران، در زمره افراد چاق قرار دارند. بنابراين انجام حركات ورزشي در آب مي‌تواند به عنوان مكملي براي ورزش‌هاي خاكي در اين افراد باشد.» 

محققان به اين نتيجه رسيده‌اند كه تحقيقات بيشتر مي‌تواند به تشخيص تاثيرات طولاني مدت اين ورزش‌ها كمك كند. اين تحقيقات هم‌چنين مي‌توانند بهترين نوع ورزش، ميزان انجام آن و مدت زمان آن كه بيشترين سود را به بيماران مي‌رساند را ارزيابي كند.ايوانز خاطر نشان مي‌سازد نتايج سودمند ورزش‌هاي آبي براي بيماران مختلف متفاوت بوده و اثرات آن‌ها ممكن است كوتاه مدت يا بلند مدت باشد. 

ايوانز مي‌گويد: «چون اوستئوآرتريت يك روند تخريب‌كننده است هيچ درمان محافظت كننده‌اي وجود ندارد كه به شما نتايج راضي‌كننده و طولاني مدتي را عرضه كند، اگرچه انجام حركات ورزشي در آب در بعضي از موارد بدون شك مي‌تواند نياز به انجام اعمال جراحي را به مدت بيشتري به تعويق انداخته و ذهن بيمار را سال‌ها از نظر انجام اعمال جراحي آسوده سازد.»

Filed under: ورزش و تـنـدرسـتـی, آخـریـن مـطـالـب پـزشـکی, ارتـپـدی مـفاصـل عـضـلات