در گذشت دلخراش دكتر اعتمادي

ساعت 7.30 دقيقه شب شنبه، از بندرتركمن به شهر گميشان بازمي گشتم. حدودا 2 كيلومتر مانده به گميشان چراغ راهنماي آمبولانس يا ماشين پليس نظرم را جلب كرد. از آنجايي كه اين موقع از سال پرخطرترين زمان در محور گميشان – بندرتركمن مي باشد، وقوع يك حادثه رانندگي دور از انتظار نبود. اميدوار بودم به خير گذشته باشد. كم كم به چراغ چرخان آبي و قرمز نزديك شدم. دريافتم ماشين آمبولانس 115 مي باشد . تجمع فراوني از ماشين و انسان حكايت از حادثه اي سنگين مي كرد. آرام و مضطرب نزديك شدم. خودرويي مچاله شده بر روي كابوت پرايدي قرار داشت . ممكن نبود از داخل ماشين مچاله شده كسي زنده بيرون آمده باشد. از يكي پرسيدم: چه شده، ماشين مال كيه؟

– دكتر اعتمادي ،

دلم هوري ريخت .

– دكتر اعتمادي ؟ زنده است؟

– مرده، مثله شده.

به ياد جوان رعنايي افتادم كه هر روز مردم گميشان را در داروخانه خود با گشاده رويي و با افتادگي خاص خود تحويل مي گرفت . چه سرمايه اي از دست رفت. اشك در چشمانم حلقه بست . آنطور كه فهميدم گويا مرحوم به يك تراكتور از پشت زده و پس از چندين بار غلطيدن با خودروي پرايد مقابل برخورد كرده است. تراكتوري در آنجا نبود حدس ها براين بود كه تراكتور گريخته باشد .

شايد اين تصادف شامل دهها موردي باشد كه هر روز در سراسر كشور ما رخ مي دهد هر چند با تمهيداتي كه در سالهاي اخير از سوي راهنمايي و رانندگي اتخاذ شده قدري از آمار آن كاسته است، مع الوصف تصادف و فوت از موارد عادي در ايران محسوب مي شود. چنان عادي شده كه حتي به درد ستون حوادث نشريات هم نمي خورد. به رغم عادي بودن موضوع، هر تصادفي عموما و اين تصادف بطور خاص از چند جنبه تامل برانگيز است.

به نظرم ديگر زمان آن رسيده است كه ما نگاهمان را به جان انسان ها تغيير دهيم . مرگ هر فرد از افراد جامعه را برابر با از دست رفتن سرمايه هاي كلان اجتماع بدانيم. چه مقدار زمان و سرمايه لازم است تا دكتر اعتمادي ها و جوانان ديگر تحويل جامعه گردند.؟ چه مقدار از زمان لازم است تا داغ فوت عزيزان از خانواده ها زايل شود؟ آيا تنها چاره كار، افزايش جريمه و برخوردهاي قهرآميز با رانندگان است؟ آيا تقليل تصادف در كشور تنها برعهده راهنمايي و رانندگي است؟ به نظر مي رسد معضل تصادف يك مسئله ملي بوده لازم است تمامي ارگان ها در اين راه بسيج شوند . از فرهنگ مردم گرفته تا تعريض و بهسازي جاده ها و توجه به استاندارد خودروهاي توليد داخل و وارداتي در اين امر دخيل اند. در يك جمله صيانت از جان انسان ها به اولويت اول برنامه ريزان تبديل گردد.

گزارش از : ترکمن آنلاین

Filed under: آخـریـن مـطـالـب پـزشـکی, خواندنـیـها از شـهرسـتانهـا